Vuurwerkslachtoffer Lennart Oorburg

Nederland -



Lennart Oorburg (18) is een vuurwerkslachtoffer. Als achtjarig jochie belandde hij in het ziekenhuis na een ongeluk tijdens de jaarwisseling. Een groot litteken op zijn borst herinnert hem dagelijks aan de stomme pech die hij tien jaar geleden had.

Wat is er precies gebeurd?



Tijdens Oud en Nieuw speelde ik pal na middernacht met kindervuurwerk. De zoon van onze buurman stak ondertussen een grondbloem (siervuurwerk, red.) aan. Vanuit mijn ooghoek zag ik het vuurwerk door de lucht vliegen. Snel draaide ik mijn hoofd de andere kant op. Via m’n kaak vloog de grondbloem zo mijn jas in. In paniek rende ik rondjes, mijn vader trok me naar binnen en zette me onder de douche. De wond was heel groot. Even later moest ik naar het ziekenhuis voor een operatie. De situatie was zelfs nog even kritiek, ik had veel bloed verloren. Vijf weken later mocht ik pas weer naar huis om daar vervolgens nog een maand te revalideren. 



In hoeverre heeft het jouw leven veranderd?



Ik was nog maar acht en kan mezelf amper meer zonder litteken voorstellen. Wel word ik continu herinnerd aan het ongeluk. Vrijwel wekelijks vraagt iemand wat er met me is gebeurd. Met een T-shirt aan is immers vaak een stukje van het litteken te zien. Ook op het strand of in het zwembad staren mensen me af en toe na. Vroeger voelde ik me soms alleen, anders dan anderen. Gelukkig heb ik veel gehad aan de hulp van de Nederlandse Brandwonden Stichting. Elk jaar was ik met lotgenoten een week op kamp. Dan gingen we met z’n allen een fikkie steken, om onze angst te overwinnen. Het was goed om te zien dat ik niet de enige ben met brandwonden.



Neem je de zoon van jouw buurman nog iets kwalijk?



Nee. Hij deed niets geks. Er moet iets mis zijn geweest met het vuurwerk. Soms kom ik hem nog tegen in de stad. Dan groeten we elkaar gewoon. 



Hoe kijk je tien jaar later terug op het ongeluk?



Dubbel. Natuurlijk baal ik van het litteken. Maar het had veel slechter kunnen aflopen. Als ik niet had weggekeken, had ik misschien wel een oog gemist. Inmiddels heb ik de gevolgen van het ongeluk geaccepteerd. Het litteken is vervelend, maar niet meer dan dat.



Durf je nog naar buiten tijdens de jaarwisseling?



Vorig jaar ben ik voor het eerst weer buiten geweest rond middernacht. Maar dat is voorlopig de laatste keer. Het vuurwerk komt overal vandaan, iedereen heeft gedronken en niemand let op. Ik vond het onwijs eng.



Veel mensen gaan ervan uit dat vuurwerkslachtoffers zelf blaam treft. In hoeverre heb jij last van dit beeld?



Het is heel herkenbaar. ‘Wat ben je stom geweest’, is vrijwel altijd de eerste reactie als iemand hoort dat ik een vuurwerkslachtoffer ben. Alsof het mijn eigen schuld is! Het zou prettig zijn als mensen eerst vragen wat er precies is gebeurd voordat ze een oordeel vellen. Zelf ben ik altijd heel voorzichtig geweest met vuurwerk. Maar dat is dus geen enkele garantie dat je niets overkomt.